Ga naar hoofdinhoud

Winter 2022 aansluitingen

door Bryant Russ, HC-directeur van Faith Formation

Dus wat betekent het precies om directeur van Faith Formation te zijn?

Ik krijg deze vraag vrij vaak gesteld... en weet niet goed hoe ik hierop moet antwoorden.

Ik vervul deze rol nu al een aantal maanden, maar ik ben er nog steeds niet achter hoe ik beknopt kan beschrijven wat ik precies ga doen. De waarheid is dat het veel verschillende dingen betekent. Het betekent dat je deel gaat uitmaken van een grootbeeld-brainstorming en dat je leraren helpt bij het onderzoeken van dagelijkse lesplannen. Het betekent het opstellen van sprekers in de kapel, samenwerken met lokale predikanten, helpen bij het plannen van evenementen zoals Senior Camp en Dance Marathon, en het verkennen van best practices met betrekking tot geloofsintegratie in de klas. Soms betekent het vergaderingen, Google-documenten en telefoontjes. Maar vaker wel dan niet, betekent het een bezoek aan de middelbare school verkleed als koning David, een pot koffie zetten voor een senior die te laat opbleef, of het verbinden van eekhoornachtige middelbare scholieren (sorry jongens) met Miss Wierenga's Forest School-klas om te leren hoe je een vuur maakt in de regen. Het betekent "Diner in het Panda Palace" voorlezen aan een kleuterklas en ze dan een nieuw woord leren: hospitality. Het betekent het opnemen van een podcastgesprek met een paar bestuursleden over hoe eenheid in Jezus na te streven in deze polariserende tijden. Het betekent bidden met een student wiens moeder onlangs de diagnose kanker kreeg, of lunchen met de jonge man die veel vragen heeft over het geloof.

Hoewel ik nog steeds probeer uit te vinden hoe ik die vraag in een paar simpele zinnen kan beantwoorden, kan ik gemakkelijk een paar thema's aanwijzen die mijn korte ervaring als directeur van Faith Formation hebben bepaald. Drie thema's vallen in het bijzonder op als lessen die God mij leert, en ze bieden ze ook aan een kijkje in het dagelijks leven op Hollandse Christelijke Scholen:

"Ik werd onlangs veroordeeld over hoe vaak ik het woord "haast!" zeg. aan mijn kinderen in één dag...

3 mijl per uur

Ik ben onlangs veroordeeld voor hoe vaak ik het woord "haast!" zeg. aan mijn kinderen in één dag. Terwijl ik met mijn 6-jarige dochter naar haar kleuterklas liep, zei ze iets dat me tegenhield: "Papa, je hoort me niet zo goed als je zo snel loopt."

Ik denk dat de Heilige Geest misschien iets soortgelijks zegt. Hoewel 90 mph misschien de minimumvereiste lijkt in onze hectische, waanzinnige wereld, is het helemaal niet bevorderlijk voor relaties. En aan het eind van de dag, als we onze takenlijsten volbrengen, maar mis de God die we mogen kennen en de buurman die we moeten dienen - als we elkaar missen - dan weet ik niet zo zeker of we iets van blijvende waarde hebben bereikt. 3 mph is de geschatte snelheid waarmee mensen met elkaar lopen, met elkaar praten, elkaar leren kennen. 3 mph was en is het tempo van Jezus en zijn discipelen. Dit is zo'n belangrijke les geweest dat ik nu een bord van 3 mph in mijn kantoor heb hangen als herinnering dat zien, opmerken en weten prioriteit moet hebben als we onze missie gaan naleven. Als ik vertraag tot dat tempo van 3 mph, heb ik ogen om enkele van de ongelooflijke manieren te zien waarop God op deze plek werkt ... wat leidt tot een tweede belangrijk thema.

"Ik wil Jezus' naam met grote vreugde associëren, tot het punt dat Gods lach uit mij en op mijn naaste stroomt.

Vreugde

Hoewel dit om zoveel redenen moeilijke tijden zijn geweest (je hebt de lijst op dit moment waarschijnlijk niet nodig), bepaalt de chaos van de afgelopen jaren niet wat ik zie gebeuren bij Holland Christian. Begrijp me niet verkeerd, dit is en blijft een vermoeiend stuk. Maar als ik een stap terug doe vanuit het 30,000 ft.-perspectief van sociale media of het avondnieuws, de bepalend kenmerk dat ik zie is vreugde.

Of ik nu door de gangen van de middelbare school loop of naar een Spaanse klas gluur, ik ben mijn nieuwe rol gaan beschouwen als de "beste plek in huis" om getuige te zijn van het plezier van leren in een typisch christelijke gemeenschap. Ik krijg honderden basisschoolleerlingen te zien die hun kostbare stem in liederen verheffen, en een biologieles met grote ogen die leert over verdamping (het is een ding) - en alles daartussenin! Vreugde is zo'n kenmerk geweest in mijn observaties en ervaringen in Nederlandse christelijke klaslokalen dat het snel een van de eerste woorden wordt die ik associeer met christelijk onderwijs.

Ik zag dit toen een van mijn nieuwe basisschoolvrienden naar me toe kwam rennen om me aan haar moeder voor te stellen. 'Mam, dit is meneer Russ, de man die vandaag in de kapel heeft gesproken!' Haar moeder vroeg: "En waar had hij het over?" Het kleine meisje zweeg alsof ze door een archiefkast in haar hoofd bladerde. "Eh... het enige wat ik me herinner is dat hij over Jezus sprak." En toen ze 'Jezus' zei, brak er een glimlach over haar gezicht en barstte in lachen uit.

Op dat moment realiseerde ik me: ik wil "Jezus" zeggen zoals dit kleine meisje. ik wil associëren Jezus' naam met grote vreugde, tot het punt dat Gods lach uit mij en op mijn buurman stroomt. Dit is een les die ik leer van Nederlandse christelijke leraren die zo prachtig modelleren wat de bijbelschrijvers "de vreugde des Heren" noemen (Neh. 8:10) in elk leerjaar en elke discipline. Deze vreugde is inderdaad onze kracht.

afhankelijkheid

Elke ochtend ga ik mijn kantoor binnen en sluit ik de kleine fontein aan die naast mijn bureau staat. Terwijl het water naar boven borrelt, spreek ik een eenvoudig gebed uit: "Jezus, maak je thuis in mij.” Ik heb lang geleden geleerd dat ik op eigen kracht geen effectieve opvoeder (of kapelaan) kan zijn. Ik ben gewoon niet genoeg. In mijn eentje heb ik niet de vaardigheid, energie of het inzicht die nodig zijn om met mijn persoonlijke gebrokenheid om te gaan, laat staan ​​om deel te nemen aan de missie van de school om geesten toe te rusten en harten te koesteren om de wereld voor Jezus te transformeren.

Daarom is het mijn eerste en belangrijkste taak om mijn afhankelijkheid te omarmen en Gods bezielende aanwezigheid uit te nodigen om te ademen, spreken, bewegen - door Gods Woord en door gebed. Alleen wanneer we Gods genereuze liefde rijkelijk ontvangen, zal iemand van ons in ruil daarvoor in staat zijn. Er is gewoon geen andere duurzame manier. Wat we soms 'bediening' noemen, is gewoon de overvloed aan genade in een persoon. Ik heb deze waarheid onlangs (opnieuw) geleerd van de Italiaanse Renaissance-kunstenaar Fra Angelico. Bekend om zijn innovatieve schilderijen met scènes uit het leven van Christus, was Angelico's advies voor aspirant-kunstenaars eenvoudig: "Hij die het verhaal van Christus wil schilderen, moet met Christus leven." Ik zie dit dagelijks zo duidelijk in het leven van HC-mensen. Een van de verrassende zegeningen van zo'n turbulent seizoen is de toegenomen bewustzijn van onze afhankelijkheiden een groter verlangen om in Christus te blijven, zodat goede vruchten kunnen blijven groeien. Zoals de Heer tegen de apostel Paulus zei: "Mijn genade is u genoeg, want mijn kracht wordt in zwakheid volbracht."

Terwijl ik me vestig in het nieuwe perspectief dat bij mijn nieuwe rol hoort, geloof ik meer dan ooit dat Holland Christian een bijzondere plek is om te zijn. Ik krijg het gewoon uit de eerste hand te zien hoe geesten worden uitgerust? en harten worden gekoesterd met het doel de wereld te transformeren voor Jezus, en ik ben dankbaar. Vooruitkijkend is mijn gebed een eenvoudig (en een geleend gebed 🙂

"Een van de verrassende zegeningen van zo'n turbulent seizoen is het toegenomen besef van onze afhankelijkheid en een groter verlangen om in Christus te blijven, zodat goede vruchten kunnen blijven groeien.

Ik bid dat hij u uit zijn heerlijke rijkdommen met kracht mag versterken door zijn Geest in uw innerlijk, zodat Christus mag in uw harten wonen door geloof. En ik bid dat u, geworteld en gevestigd in liefde, macht mag hebben, samen met al het heilige volk van de Heer, om te begrijpen hoe breed en lang en hoog en diep de liefde van Christus is, en deze liefde te kennen die kennis te boven gaat - opdat u vervuld mag worden tot de maat van heel de volheid van God (Efeziërs 3:16-19).