"De kracht en waarde van sport is niet of je wint of verliest, maar als je het goed doet, kan het iemands leven veranderen. Dingen als hoe word ik een teamspeler? Concurreren met uitmuntendheid zoals God zou willen?
Winter 2021 aansluitingen Alumni profiel
. Tim Schoonveld '92 vorig jaar de baan aannam als de allereerste fulltime atletiekdirecteur van Hope College, wie had gedacht dat hij een jaar later hele sportseizoenen zou annuleren? Toch was hij daar afgelopen voorjaar, sprak hij met alle senior atleten en verzamelde hij alle lentesportteams om hen te vertellen dat alle lentesporten waren afgelast vanwege een wereldwijde pandemie.
"Dat was de slechtste dag die ik professioneel heb gehad - om kinderen in de ogen te kijken en te zeggen: 'Sorry, je seizoen zit erop,'” zei Tim. 'En het damesbasketbalteam lag op koers om mogelijk een nationaal kampioenschap te winnen - ze waren gewoon zo goed. Het hele seizoen had ik het gevoel dat dit leuk is - het voelde geweldig om te winnen!”
Na het annuleren van het lentesportseizoen, planden zijn medewerkers de hele zomer voor het herfstsportseizoen, maar uiteindelijk heeft de MIAA alle herfstcompetities uitgesteld en teruggestuurd naar de creatieve tekentafel - hoewel iedereen dankbaar is dat studenten op zijn minst kunnen oefenen met hun atletiekteams. De afgelopen 10 jaar was Tim als parttime AD gewend om tot laat na sluitingstijd sportevenementen af te sluiten, iedereen uit te ruimen, te waken over de veiligheid en gezondheid van de atleten en coaches. Nu blijft hij laat op de campus COVID-19-tests geven aan lijnen van studenten, terwijl het team van Hope-medewerkers werkt om de studenten gezond en veilig en zo COVID-vrij mogelijk te houden.
"De kracht en waarde van sport is niet of je wint of verliest, maar als het goed wordt gedaan, kan het iemands leven veranderen. Dingen als hoe word ik een teamspeler? Concurreren met uitmuntendheid zoals God zou willen? Werken met mensen die ik niet mag?” hij legde uit. En plotseling zijn die waardevolle ervaringen voor het heden verdwenen. "Iedereen weet dat het gewoon een moeilijke tijd is voor mensen - veel van mijn werk is nu gewoon mensen aanmoedigen, naast hen lopen, coaches en atleten inspireren en motiveren te midden van wat er gaande is," zei hij.
Maar hij heeft genoeg moeilijke ervaringen in zijn eigen leven gehad om mee te helpen een gezond perspectief te midden van strijd en crisis, en om te begrijpen dat alleen omdat je een christen bent, of deel uitmaakt van een christelijke gemeenschap, het leven niet gemakkelijk zal zijn. "Soms leven we in deze christelijke kringen in deze bubbel", zei Tim. “Over het algemeen geloven we dat als we in God geloven, de dingen goed moeten zijn. Maar eigenlijk is dat niet bijbels.”
Die waarheid leren was niet gemakkelijk, maar door een verscheidenheid aan worstelingen en triomfen. Tim kwam naar Holland Christian als een achtste-klasser uit de omgeving van Chicago toen zijn vader, een predikant, de baan op zich nam om Faith CRC in Nederland te leiden. Zelfs vanaf de middelbare school was basketbal altijd zijn grootste liefde, hoewel hij ook een baan rende en een beetje tennis speelde terwijl hij bij HCHS was. Tijdens zijn juniorjaar bij HC, toen zijn basketbalteam een 19-0 record had, blies Tim zijn knie uit tijdens de training de dag voor hun laatste wedstrijd. Hij was niet alleen de rest van het seizoen uitgeschakeld, hij moest ook aan zijn knie worden geopereerd.
Tim ging in zijn eerste jaar naar de Calvin University, speelde dat seizoen basketball, maar deed het weer: hij scheurde zijn knie en moest meer geopereerd worden. En realiseerde zich ondertussen dat Calvijn gewoon niet voor hem was, maar wist nog niet wat voor hem was.
Dus stopte hij met studeren, verhuisde naar Californië om in de bouw te werken en ging daar bij zijn zus wonen, en verhuisde toen naar Illinois om te werken voor de bouwploeg van een familievriend.
En een goede les geleerd in waar hij niet voor gemaakt is: “Ik ben gestopt met bouwen omdat ik er niet zo goed in was!” hij lachte, maar dacht toen peinzend na over de omvang van het besluit van zijn ouders om hem te laten gaan, om zijn eigen beslissing te nemen om te zinken of te zwemmen.
“Het was te gek om me naar Californië te laten gaan. Maar geen totale mislukking en een slechte keuze, maar een goede les', zei hij, waarna hij overging op het opvoeden van zijn eigen drie kinderen. 'Je denkt 'ik moet alles onder controle hebben', maar het is hun leven. Het gaat meer om keuzes maken en ze laten zinken of zwemmen. Uiteindelijk, je wilt dat ze de Heer leren kennen, maar hoe graag ik ook wil en push, ze moeten die keuze maken.”
Toen hij terug in Nederland was om familie te bezoeken, nog steeds niet zeker van wat de volgende stap was, kwam Tim Glenn VanWieren tegen die toen bij Hope was en die Tim aanmoedigde om naar Hope over te stappen om zijn studie af te maken, wat Tim toen deed. Hij dacht erover om zijn basketbalcarrière nieuw leven in te blazen, maar was niet in vorm door zijn tijd buiten het veld en ging in plaats daarvan coachen als student-assistent bij Hope. En ontdekte iets waar hij heel goed in was, zelfs mogelijk gemaakt voor.
"Hope heeft over het algemeen goede studenten, goede academici - dus ik had een vals gevoel van [competentie]", lacht hij zelfspot. "Maar het waren gewoon goede spelers."
Daarna werd hij uitgenodigd om meisjesbasketbal te coachen op Holland Christian High School. "Ik denk dat ik nog steeds het record voor het slechtste record heb!" hij lachte weer. 'Je bent jong en dom - we hebben mijn eerste jaar twee wedstrijden gewonnen. En het was een goede vernederende ervaring voor mij om daar doorheen te lopen. Ik had het geluk dat er geen onredelijke verwachtingen voor mij waren. Maar aan het eind hadden we een paar hele goede spelers, dus dat hielp!”
Aan "het einde", in 2008, werd Tim genoemd Klasse B coach van het jaar door de Basketball Coaches Association of Michigan terwijl het HCHS-meisjesvarsity-team doorging naar de halve finales van het staatstoernooi. Het jaar daarop bereikte het basketbalteam voor meisjes onder zijn leiding de kwartfinales van de staat met een schoolrecord van 21 overwinningen. En het jaar daarop werd hij uitgenodigd om les te geven en parttime AD te zijn op Hope College.
"Je begint de eenvoudige geneugten, geschenken, te herkennen. Je wordt je meer bewust van de kerk en hoe we elkaar oppikken, hoe je anderen oppikt.
"Het was ook een herinnering dat God [in alle dingen] kan werken. Het belangrijkste ingrediënt is de werking van de Heilige Geest - jij bent de sleutel en belangrijk, maar je bent niet de Heilige Geest!
Zijn drie kinderen hebben allemaal de Holland Christian High School bezocht na de Zeeuwse Christelijke Scholen, zijn jongste, Teagan, studeert nog aan HCHS. Zijn oudste, Kenedy, is senior bij Hope, een van die atleten die wanhopig hopen op hun wintersportseizoen en mogelijk een nationale titel. Zijn zoon, Elijah, is een van de 850+ eerstejaars die momenteel fulltime bij Hope zijn ingeschreven en die daar ook mannenbasketbal hoopt te spelen. Tim ontmoette zijn vrouw, Lisa, terwijl ze allebei bij Hope waren, en die ook een paar jaar wiskunde doceerde aan Holland Christian, daarna overging naar het leiden van aanbidding, voor een non-profitorganisatie werkte en nu voor een verzekeringskantoor werkt. "Ze is het beste in mijn leven en heeft me zoveel beter gemaakt!" zei Tim.
Naast zijn vrouw zegt Tim dat hij gesteund wordt door zijn geloof. Hij heeft gezien een glimp van Gods hand aan het werk door verschillende mensen op verschillende manieren. Soms zijn het vrienden die lijden en lachen met het gezin door de moeilijke gezondheidsproblemen van de afgelopen jaren. Soms verschijnen er willekeurige cadeaubonnen in de post of komen diners voor de deur.
"Je begint de eenvoudige geneugten, geschenken te herkennen. Het vormt je en kneedt je en maakt je bewuster van dingen, "vervolgde hij. “We zijn super gezegend door de Hope en Holland Christelijke en Hollandse gemeenschappen – ze hebben allemaal met ons meegeholpen in onze strijd. Je wordt je meer bewust van de kerk en hoe we elkaar oppikken, hoe je anderen oppikt.”
In dit jaar van ongekende uitdagingen, zowel professioneel als persoonlijk, blijft Tim geworteld in het geloof en de hoop dat alleen Christus kan voorzien. We zijn dankbaar voor zijn aanwezigheid in ons leven en voor zijn standvastige inzet voor Holland Christian, Hope College en onze Holland Community!
